Άλλη μια απώλεια για τον Άγιο Ιωάννη Αμαρίου, με το μισεμό στη γειτονιά των Αγγέλων της αγαπητής σε όλους και βαριά πονεμένης Αλεξάνδρας του Βασιλονικολή. Αϊγιαννιώτισα και Αγιογαληνιώτισα, κατά το μισό. Από τα νεανικά της χρόνια στο πήγαιν’ έλα και στο μεροκάματο, για να βοηθήσει την πολυμελή πατρική της οικογένεια. Φτώχεια, βάσανα, ταλαιπωρίες, πολέμους ένιωσε στο πετσί της, ώσπου βρήκε το ταίρι της το Μανώλη του Κουφονικολή, τίμιο και δουλευταρά και στελιώσανε τη δική τους ζηλευτή φωλιά. Και φτιάξανε τη δική τους πολυμελή οικογένεια, με το Νίκο, το Γιώργη, τον Αντώνη, την Τασούλα και την Ελένη. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Με χίλιες δυο στερήσεις, με εντιμότητα και καλό κουμάντο, δημιουργήσανε τις προϋποθέσεις και τα πέψανε στα σκολειά και μάθανε γράμματα. Μα οι συμφορές ξεκινήσανε δυστυχώς από νωρίς, με τον Νίκο, το Γεωπόνο, που έφυγε πρόωρα, άδικα και αναπάντεχα. Και ακολούθησε ο Γιώργης, ο Αστυνόμος, που κι αυτός έφυγε νέος. Το κακό ετρίτωσε βέβαια με τον άντρα της Ελένης. Τι άλλη συμφορά ήθελε άραγε η Αλεξάνδρα ; Γι αυτό εμίσεψε κι εκείνη στα μέσα του Μάρτη, για να βρει τα παλικάρια της στην Κάτω Γειτονιά και ίσως εκεί να βρει παρηγοριά. Αλεξάνδρα, Καλό Παράδεισο.
Σταύρος Φωτάκης
