Ο Σύλλογος των καθηγητών του 1ου Γυμνασίου σε έκτατη συνεδρίαση του την Τετάρτη 18-05-2016
και με αφορμή τον αιφνίδιο θάνατο του επιστάτη μας, Αντώνη Χαροκόπου, αξιολογώντας τη συνολική
πολύχρονη προσφορά του στο σχολείο μας, αποφάσισε τα παρακάτω:
1. Να δώσει το όνομα του στη μικρή αίθουσα των φωτοτυπικών, όπου υπάρχει και το γραφείο του με
διάφορα προσωπικά του αντικείμενα. Να τοποθετήσει στην αίθουσα αυτή φωτογραφία του μαζί με
τη σχετική ενημερωτική πινακίδα.
2. Να συγκεντρώσει χρήματα, που προσέφεραν εθελοντικά οι καθηγητές, εν ενεργεία και
συνταξιούχοι, οι καθαρίστριες του σχολείου μας και οι μισθωτές του κυλικείου με σκοπό να
κατατεθεί στεφάνι εις μνήμην του εκλιπόντος. Τα υπόλοιπα χρήματα θα προσφερθούν στο
εκκλησιαστικό συμβούλιο της ενορίας του Αγίου Κωνσταντίνου, για να διατεθούν στα συσσίτια
κοινωνικής αλληλεγγύης που προσφέρει η εκκλησία σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.
3. Να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στην αρχή των εξετάσεων, όλων των τάξεων του Γυμνασίου μας, την
Πέμπτη 19-05-2016, ημέρα της κηδείας του.
4. Να δημοσιευθεί στον τοπικό τύπο σχετικό κείμενο με την απόφαση του συλλόγου.
5. Να εκφωνήσει τον παρακάτω επικήδειο ο κ. Ζαχαριουδάκης Μανώλης, που για αρκετά χρόνια
διετέλεσε διευθυντής στο 1ο Γυμνάσιο και γνώρισε πολύ καλά το ήθος και την εντιμότητα του κ.
Αντώνη.
Η σχολική κοινότητα του 1ου Γυμνασίου, από την Τρίτη 17 Μαΐου, είναι μικρότερη και φτωχότερη. Ο
κυρ Αντώνης, ο επιστάτης μας, ο δικός μας άνθρωπος, απρόσμενα, αιφνιδιαστικά και άδικα, έφυγε από
κοντά μας. Μέσα σε 3 ώρες βρέθηκε από τη ζωή, στο θάνατο. Από το φως, στο σκοτάδι. Από την
καθημερινότητα στην αιωνιότητα. Τέτοια γεγονότα μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε
περαστικοί και εφήμεροι σε αυτή τη ζωή. Μάταια οι γιατροί του νοσοκομείου έδωσαν μάχη για να σε
κρατήσουν στη ζωή. Δε χρειάστηκε ο καρδιοχειρουργός, που σε ελάχιστο χρόνο βρήκε τηλεφωνικά ο γιός
σου Στράτος στο Ηράκλειο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την αγωνιώδη ερώτηση του Στράτου στο γιατρό: « Δηλαδή γιατρέ δεν μπορώ να
κάνω τίποτα για τον πατέρα μου ; ».
Δυστυχώς η μοίρα σου είχε γραμμένο ένα απρόσμενο και ξαφνικό τέλος. Αντώνη, έφυγες νωρίς, μα
πρόλαβες και έκανες πολλά… Δημιούργησες μια όμορφη οικογένεια, με τον ευγενικό σου Στράτο. Τον
ανέθρεψες με χριστιανικές αρχές, κοινωνικές αξίες και ευαισθησίες. Τον σπούδασες, τον καμάρωνες, που
πρόκοβε στη δουλειά του. Το 1ο Γυμνάσιο έχει συνδέσει την ιστορία του με τη μορφή σου και το όνομά
σου.
Αποχαιρετούμε σήμερα τον ευσυνείδητο, εργατικό, τίμιο, ευγενικό, καλοσυνάτο, πρόσχαρο,
πολυτεχνίτη και πολυμήχανο κυρ- Αντώνη, που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο 1ο Γυμνάσιο περίπου 30
χρόνια.
Πέραν, όμως, των υπηρεσιακών του καθηκόντων, τα οποία άσκησε άψογα και άριστα, ο κυρ-Αντώνης
ήταν εκείνος, που όλοι μας φωνάζαμε στις δύσκολες στιγμές, για να δώσει γρήγορα και έξυπνα λύσεις.
« Κυρ-Αντώνη τρέξε. Το φωτοτυπικό μπλόκαρε με χαρτί. Οι ασφάλειες έπεσαν. Τα παιδιά κλειδώθηκαν
μέσα. Οι λάμπες κάηκαν. Το τζάμι έσπασε. Ο ανεμιστήρας δε λειτουργεί. Οι βρύσες δεν έχουν νερό. Τα
περτσίνια στο θρανίο και στην καρέκλα κόπηκαν. Τα δέντρα χρειάζονται κλάδεμα».
2 / 2
Ήταν ο εφευρέτης του μονού, μισού θρανίου, που επί Διευθύνσεως Γεωργαλή- Σαραντινού, σε
περιόδους που το σχολείο είχε 400 μαθητές, έδωσε λύση αυξάνοντας τη μικρή χωρητικότητα των
αιθουσών, από 20 θέσεις σε 23, με 3 μονά θρανία στους διαδρόμους. Η αποθήκη του σχολείου είχε όλα τα
εργαλεία, για όλες τις συντηρήσεις και μικροεπισκευές. Σε όλες τις σχολικές εορτές και εκδηλώσεις, είχε την
ευθύνη και το συντονισμό για την τεχνική υποστήριξη ( μεγαφωνικές, μικροφωνικές, φωτισμό ).
Όταν δε λειτουργούσε το κυλικείο, πρόθυμα, μας πρόσφερε το κέρασμά του. Κερνούσε, επίσης, και
τους καλεσμένους του σχολείου μας. Γερμανούς, Φιλανδούς, Κύπριους… Μας φίλευε, συχνά, με αγροτικά
προϊόντα, που παρήγαγε ο ίδιος στο χωριό του, Πατσό Αμαρίου, με το αμαριώτικο φιλότιμο που τον
διέκρινε. Το φορτηγάκι του ήταν στη διάθεση του σχολείου για κάθε δουλειά και μεταφορά. Η παρουσία
του στο χώρο του σχολείου προφύλασσε το κτήριο και τον εξοπλισμό του από κλοπές, φθορές και
βανδαλισμούς.
Για τη συνολική του προσφορά στο 1ο Γυμνάσιο, η Σχολική Κοινότητα ( καθηγητές, μαθητές, γονείς)
τον τίμησαν εν ζωή, τον Ιούνιο του 2011, σε μια αποχαιρετιστήρια εκδήλωση, μαζί με τον αποχαιρετισμό
της Γ ΄ τάξης. Του απονείμαμε τότε χάλκινη, αναμνηστική, τιμητική πλακέτα, που μεταξύ άλλων έγραφε:
« Για όσα επροσέφερες Αντώνη στο σχολείο
καθηγητές και μαθητές σου δίνουμε βραβείο
Ένα μικρό ενθύμιο μα πάντα να θυμάσαι,
για όσα μας προσέφερες μες στην καρδιά μας θα ΄σαι».
Εγώ προσωπικά σε ευχαριστώ και θα σε ευγνωμονώ για την πολύχρονη συνεργασία και φιλία μας.
Όλοι εμείς, η οικογένεια, οι συγγενείς, οι φίλοι σου, οι εκατοντάδες καθηγητών, οι χιλιάδες μαθητών και
γονέων που σε γνωρίσαμε, σε ζήσαμε και σε αγαπήσαμε, σου υποσχόμαστε πως δε θα σε ξεχάσουμε.
Θα είσαι πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας.
Θα μας λείψεις κυρ-Αντώνη…!!!
Καλό σου ταξίδι !!!
Ας είναι ελαφρύ το ρεθεμνιώτικο χώμα που σε λίγο θα σε σκεπάσει.
Ζαχαριουδάκης Μανώλης
Καθηγητής 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου,
πρώην διευθυντής του.
